یک سال بود دلم هوای اون اشتیاق و هیجانی رو می کرد که اون روز زمستونی سر کلاس دکتر ارس داشتم،
خبری هم که امروز شنیدم هیچ کم از اون روز نداشت. حالتی که می خواستم فریاد بزنم از خوشحالی مثل اون روز با این تفاوت که ایندفعه مائده ای نبود که بخواد همراهی کنه، من بودم تنها...!
امروز هم از اون روزایی هست که اصرار به ثبتش دارم. یکی دیگه از اتفاقات مهم زندگیم..... :-)
بیست و نهم- فروردین-هزاروسیصد و نود و سه
می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را
می جویمت چنانکه لب تشنه آب را
*بیست و نهم-شهریور-هزار و سیصد و نود*
اواخر دوران پیش دانشگاهی، استاد شیمی ازم پرسید چه رشته ای دوست داری بری؟
گفتم: به احتمال قوی معماری!
گفت: مگه ریاضی دوست نداری؟چرا برق نمیری؟
گفتم: من هنوز سالم فکر می کنم،دیوونه نشدم!
گفت: یعنی هرکی میره برق می خونه، دیوونه است؟!
گفتم: به گمونم کم دیوونه نباشه!
تا همین پارسال فکر اینکه چه حرف بی پایه و اساسی زدم از ذهنم بیرون نمی رفت که امسال باز رسیدم به همون حرف.
با این تفاوت که الان دیگه نه تحمل اون هنر محض رو دارم نه تحمل دیوانه شدن!
تا دیروز هرکی می پرسید چیکار می کنی با سختی رشته ات، می گفتم اینجوری نگو،سختیش هم خوبه. امروز در جوابشون به خنده می گم کاش خودکشی حرام نبود :دی
دلم می خواست دوران لیسانس مثل دکتری بود،
به اندازه کافی وقت داشتم، بالاجبار با بعضی معادلات ریاضی سر و کله نمی زدم، اون هایی که دوست داشتم رو انتخاب می کردم فقط...
من ادم کلنجار رفتن با این دست مسائل تو زمان کم نیستم !!
راه افتادن در صحبت به زبون تودشکی هم مصیبتی ه!!
تودشکیا خیلی با احساس و مهربونن، ادم دلش میخواد به همشون بگه که چقد دوسشون داره! :)
ولی وقتی فارسی و تودشکی با هم اشتباه گرفته میشن، خیلی خنده دار میشه! مثلا میای به یکی به تودشکی ابراز علاقه بکنی، اون بنده خدا هم با فرض اینکه تو فارسی بلدی برخورد میکنه و ناراحتی (البته به عقیده من خنده) از جایی شروع میشه که یه عبارتی به فارسی فحشه و به تودشکی ابراز علاقه... :))
