نمی فهمم!!
کی به من میگه موقع جر و بحث صدامو بیارم پایین؟ اصن واسه چی من باید خونسرد باشم؟! چرا همیشه اونی که صداشو بالا میبره و زودتر عصبی میشه باید حمایت بشه؟!
چرا باید فکر کنه برنده ست؟!
نمی فهمم!
چرا همه فکر می کنن چون صدام درنمیاد و به روی خودم نمیارم پس خوشحالم و بی درد؟! اصن فکر کنن خوشحالم،خیلی هم خوبه،اصن بهتره، ولی اخه چرا دیگه قضاوت بی مورد می کنن؟!
چرا بی خود و بی جهت به خودشون اجازه میدن بگن اونی که به روی خودش نمیاره و فریاد نمیزنه به خاطر اینه که به فکر غم و غصه بقیه نیست و اصن غمی نداره!
خیلی تعجب میکنم،
از اونایی که برام مهم بودن و هستن تعجب میکنم!
من دیگه نمیدونم چه برخوردی بکنم درست تره؟
موقع بحث برم بزنم تو برجک طرف یا فقط یه برگه کاغذو تو دستام مچاله کنم؟ اعتراض بکنم یا نکنم؟ به کسی اجازه صحبت کردن بدم یا ندم؟ اصن دیگه با کسی درد و دل بکنم یا نکنم؟
چرا باید به جایی برسم که تنهایی و کم حرفی رو ترجیح بدم در حالیکه بیزارم از این رفتار!!
