بوی عید می آید کنون..
قدیم ترها بوی عید از اواخر بهمن به شدت حس می شد. امسال بوی عید از اوایل بهمن توی خونه و دانشگاه حس می شه ولی شور و حال اون موقع ها بین مردم کمتر شده. بچه تر که بودم همه فکرم قبل از عید بیشتر این بود که مانتوی نو و کفش و شلوارم چجوری باشه، یه کم بعدترش بزرگتر شدم و فکرم این بود که سفره عید چی می خواد و چجوری باشه دلچسب تره! هر سال هم برای زیبایی بیشتر سفره روی یه مقوای کارشده یه شعری از تلفیق ظهور و عید رو به خوش خظ ترین توی خانواده می دادم که برام بنویسه و به سفره ضمیمه می کردم...
اما امسال هرچند بوی عید رو زودتر دارم حس می کنم ولی هیچ کار جدیدی برای امسال به ذهنم نمی رسه، انگار فکرم تعطیل شده، نمی دونم شاید انقدر ازش کار نکشیدم تنبل شده! از اول بهمن تا همین امروز همش به این فکر می کنم که خب من یک ماه ه که نه فکر می کنم، نه درس می خونم، نه کارهای دلخواهم رو انجام می دم... اصلن کاری انجام نمی دم... انگار وجودم تو دنیا به درد هیچکی نمی خوره حتی خودم. یه موجود جاندار بی فایده!!
هی هر روز یه ایده می بینم برای عید، برای شروع دوباره، می گم خب انجامش می دم ...ولی می گذره و فراموش می کنم چی دیدم و چی دوست داشتم انجام بدم.
دلم شور و حال و انگیزه های عیدهای بچگیم رو می خواد بی هیچ دغدغه ای...
دیروز تو یه سایتی یه ایده ای دیدم که ذهنم رو مشغول کرد بدجور، یجوری که شب هم خواب دیدم وسیله مورد نیازش رو هدیه گرفتم و دارم انجامش می دم. فکر می کردم این یکی منو از هر فکر بدی نجات می ده، فقط به همین هنر مشغول می شم و همه افکار بد از ذهنم می ره بیرون. یه طور عجیبی به هنرش علاقه دارم...ولی انگار قرار نیست این اتفاق خوب بیفته.
از دیروز از هرکی پرسیدم این وسیله رو نمی شناخت...! :- (
خیلی قشنگه ... ولی خب دست کم با نگاه کردن به عکسش هم حالم تازه می شه، جون می گیرم :-)
